kredka czarna, karton kremowy, 44.6 x 32.4 cm

sygn. l.d.: ah | 29VII | 1970 [ w owalu]

sygn. oł. p.d.: ah | 1970 [w ramce]

na odwr. napis oł. l.d.: N | w 285 [nr w ramce], niżej pieczątka: MNK | WYSTAWA | VI – VII 2005, p.d. sygn.. oł.: „SEN” | Adam Hoffmann 70

 

Obraz nie jest oprawiony.

Adam Hoffmann (Kraków 1918 - Kraków 2001) zaczął naukę w 1938 w prywatnej szkole malarstwa A.Terleckiego w Krakowie. Kontynuował studia w latach 1940-42 w krakowskiej Kunstgewerbeschule (będącej zakonspirowaną przedwojenną Akademią). W latach okupacji nawiązał kontakty z gronem artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora, późniejszych członków Grupy Młodych Plastyków i od 1957 Grupy Krakowskiej (do której jednak nie przystąpił). W latach 1945-48 dopełnił studiów na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa, uczył się też grafiki u Konrada Srzednickiego. Od 1949 był pedagogiem w liceach plastycznych w Katowicach i Krakowie. Od 1950 był związany z Wydziałem Grafiki – filią krakowskiej ASP w Katowicach. W 1974 przeniósł się do ASP w Krako-wie, gdzie prowadził pracownię rysunku na Wydziale Grafiki do emerytury w 1978. Uczył m.in. póź-niejszych członków grupy „Wprost”, z którymi utrzymywał kontakty i powinowactwo artystyczne w późniejszych latach, będąc przez nich traktowany jako nestor i autorytet, również moralny. Choć zajmował się malarstwem sztalugowym, w sposób najbardziej charakterystyczny wypowiedział się w rysunkach pastelem, węglem i tuszem, o kolorystyce ograniczonej lub wręcz monochromatycznych. W realistycznym, nieco karykaturalnym stylu przedstawiał międzyludzkie konflikty, uczucia i sytuacje z pozoru codzienne, nasycone jednak refleksją o charakterze szerszym, egzystencjalnym. Zajmował się również grafiką użytkową i ilustracją, jest autorem publikacji z zakresu nauczania w szkolnictwie artystycznym.