olej, płótno, 33.5 x 24.5 cm

sygn. pionowo wzdłuż l. krawędzi: Franciszek Maśluszczak 1982., na odwr. na płótnie: Franciszek | Maśluszczak | 1982 r | olej | tytuł: GRAM PIEŚŃ | KOLOROWĄ | 33 x 24 cm, niżej l. czerwoną farbą: 282, p. znak (monogram?)

 

Obraz jest oprawiony.

Franciszek Maśluszczak studiował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie, który ukończył w 1974. Od 1975 wykłada na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1970 współpracuje jako grafik i rysownik z czasopismami, m. in. „Ty i Ja”, „Literatura”, „Szpilki”, „Sztuka”, „Polityka”, „Tygodnik Literacki”, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Arkusz”. Należał do szerokiego grona artystów, którzy współtworzyli zjawisko określane jako nowa figuracja lat 70., generacja „Nowego Wyrazu” lub ruch „O poprawę”. Miał wiele wystaw indywidualnych, wielokrotnie wystawiał też na pokazach zbiorowych w kraju i za granicą. Zdobył popularność i renomę charakterystycznymi obrazami, zazwyczaj niewielkiego formatu, przedstawiającymi figuralne sceny z udziałem postaci o swojskim, jarmarczno-groteskowym wyglądzie. W latach 80. artysta włączył się w ruch niezależnego życia artystycznego, biorąc udział m. in. w wystawach w pracowniach prywatnych. Obok malarstwa i rysunku Maśluszczak tworzy ilustracje książkowe (Jeremi Przybora, „Kabaret jeszcze Starszych Panów”, 1980; Ryszard Schubert, „Panna Lilianka”, 1983; Rena Marciniak, „Ślub na gruzach Warszawy”, 1990; Roald Dahl, „Wielkomilud”, 1991; Agnieszka Taborska, „Die Mondgeister”, 1996; „W malinowym dżemie”, 1996), projektuje też okładki i plakaty. Jest autorem obrazu ołtarzowego w kościele oo. franciszkanów w Warszawie. Jego twórczość jest reprezentowana w czołowych kolek-cjach muzealnych w kraju oraz w Tokio i Gandawie.